کل مدیریت های شرکت ها همیشه تعدادی هدف های "اساسی" دارند که آرزو می کنند به آنها دست پیدا کنند. اغلب این هدف ها هم همیشه به "علت های نتایج حاصل از تغییر در وضعیت های داخلی یا خارجی" به اجبار تغییر می یابند. این واکنش شرکت ها به تغییر در وضعیت های داخلی یا خارجی، یعنی تغییر هدف های شان ممکن است به سبب رعایت ملاحظات داخلی از قبیل "مشکلات مالی" یا به علت مراعات ملاحظات خارجی از قبیل "تقاضای بازار مشتری" صورت بگیرد.
در دهه های اخیر بسیاری از شرکت ها برای یافتن "مشتری های جدید" در "بازار های جدید" مجبور شدند منابع خودشان را "تعدیل" کنند. به عنوان مثال، در دوره هایی نه چندان دور خیلی از "سازندگان کشتی ها" به علت کاهش فوق العاده زیاد "تقاضای محصولات شان" به ساخت "دکل های نفت" روی آوردند. در دوره هایی نیز "صنعت نفت دریایی" به تحلیل رفت، و "سازندگان تامین کننده احتیاجات آن" به جبر به جستجوی یافتن "بازارهای جدید" پرداختند.
در این دوران، از این دست تغییر و تحول های صنعتی بسیار زیاد هستند. هم اکنون، بی شمار "تغییرات سریع" انواع محصولات حاصل "تغییرات سریع" انواع پیشرفت های "علمی" تقریباً همه شرکت ها را به طور دائم به "تعدیل" منابع سازمان های شان مجبور می کنند. اگر برای نمونه به صنایع "رایانه و یا اینترنت" توجه کنیم، به وضوح درمی یابیم، که غالب صنایع درگیر "طراحی و تولید" آنها با سرعتی باور نکردنی به طور دائم در حال "تغییر و تحول" هستند.
در طول دهه های اخیر "رشد فزاینده تغییر" بر روی بسیاری از سازمان ها تاثیر فوق العاده زیادی داشته است. از سویی دیگر بحران های مرتبط با "نفت و گاز" اثرگذار بر هزینه های؛ انرژی، گرمایشی، روشنایی، و حمل و نقلی، هر روز برای "اغلب صنایع" مسائل زیادی به وجود می آورند. در این اوضاع و احوال، بدیهی است همه آن صنایعی که توان "پیش بینی" دقیق رویدادها را ندارند، همواره به طور نسبی با "مشکلات" بسیار بیش تری مواجه می شوند.
هم اکنون، اغلب سازمان ها یاد گرفته اند بر روی امر "پیش بینی" بخصوص "پیش بینی" بازارهای "تدارک و مشتری" بیش از پیش تلاش کنند. در این دوران، تفاوت تلاش های "پیش بینی" این دو بازار از سوی صنایع که در گذشته به زیان خیلی از سازمان ها تمام می شد، به میزان بسیار زیادی کاهش یافته و در بسیاری از صنایع نیز این تفاوت کاملاً از میان رفته است.
یک بار دیگر همان وضعیت اساسی صنعت در چارچوب فعالیت مربوطه که دارای "دو تدارک کننده، دو مشتری و یک رقیب" است و همواره نیز تحت تاثیر "عوامل محیطی؛ اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و صنعتی" می باشد را در نظر بگیرید.
این وضعیت، یکی از سری وضعیت هایی است که در دوره هایی نامعین در طول سال ها برای هر صنعتی ممکن است پیش آید. ترسیم اینگونه وضعیت صنعت در هر مقطع زمانی، اوضاع احتمالی "تدارک، تقاضا، منابع" بعلاوه "فرصت ها، تهدیدات و محدودیت های" آینده آن را برجسته می سازد. در ضمن، بسیار بعید است که ترسیم های اینگونه وضعیت صنعت در طول زمان، به یکدیگر شبیه شوند. در واقع، بدون تردید همواره در بین آنها "تغییرات شگرفی" وجود دارند.
بنا بر آن چه که تا به این جا توضیح دادم بسیار روشن است که در تنظیم برنامه سازمان همه امور اصلی صنعت "وظایف مهمی" دارند و باید با برنامه ریزهای شرکت بخصوص در مورد "متوجه کردن آنها به حقایق محیط عملیاتی مربوط به خودشان" همکاری کنند. پس از این است که مدیریت شرکت می تواند توجه خود را بر روی موضوع های اساسی "متمرکز" نماید. به این ترتیب، این سوال مطرح می شود: نقش و آزادی عمل "مدیریت مواد صنعت" در برنامه ریزی دراز مدت تولید می باید "تا چه اندازه" باشد؟ در آینده در پدال 3*2 در باره "تقاضای محصولات" مختصری شرح می دهم.
- ۹۴/۰۴/۱۶